StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb

In deze tijd van verdeeldheid over de aanpak van de Corona-epidemie lijken we naast de 17 miljoen voetbalcoaches ook wel 17 miljoen virologen in ons land te hebben.

Alle coaches hebben vooral aandacht voor hun eigen belangen en meningen en andersdenkenden worden veroordeeld en bestreden in sociale media, bij hun voordeur of terzijde geschoven als “wappies” die niet meetellen en complottheorieën aanhangen. Uit onderzoek blijkt dat vele tegenstanders van de huidige maatregelen niet bij dat kleine groepje horen dat overal tegen is en van rellen en politie uitdagen houdt, maar serieuze mensen zijn die zich oprecht zorgen en boos maken over de huidige situatie en door tal van oorzaken het vertrouwen in de overheid en andere instellingen heeft verloren omdat ze nergens gehoor en begrip ontmoeten. Gelukkig zien we nu ook betogingen van duizenden mensen die wel vredig verlopen en niet de inzet van de ME nodig maken.

Het is best interessant om eens uit te zoeken waarom meer dan 33% in ons dorp als protest of uit wanhoop al jaren stemt op partijen die vanwege hun programma zeker in de oppositie zullen komen, terwijl we het hier toch redelijk goed hebben. In verhalen kom je meestal uit op het wantrouwen en zich niet vertegenwoordigd en gehoord voelen door de plaatselijke en landelijke overheden. Iedereen is het er over eens dat de communicatie tussen bestuur en burger veel beter kan en vooral het wederzijds respect voor de omgangsnormen met elkaar moet terugkomen. Logica en menselijkheid verliezen het vaak van regeltjes die voor ambtenaren heilig moeten zijn. De ambtenaar dient dienstbaar aan de burger te zijn en niet zijn vijand in de ivoren, moeilijk te bereiken toren die alles op de lange baan schuift in de hoop dat men alles vergeet.

Veel onvrede ontstaat ook omdat de burger steeds meer voor alleen zichzelf opkomt, sneller boos en onbeleefd wordt en het algemeen belang geen rol gunt. Terwijl juist de instanties breder moeten kijken en het algemeen belang steeds voor ogen moeten houden en daarom regels opstelt om duidelijkheid te scheppen. Een gemeente in de Achterhoek stelde zijn burgers jaren geleden voor om alle bestaande gemeentelijke regels te schrappen en samen met de burgers nieuwe regels op te stellen om alles vredig in het dorp in goede banen te leiden. Binnen een maand waren er door de burgers al drie keer zoveel regels opgesteld en zouden er tien extra ambtenaren moeten worden aangesteld om ze uit te voeren en te controleren. Men besloot het bij het oude te houden maar bleek er wel meer begrip voor het gemeentelijk apparaat.

Schets voor havenproject uit rapport 'Stad op Stelten'

Op verjaardagen praten we eerder over onze frustraties over de overheid dan over de succesverhalen die er zeker ook zijn en daardoor ontstaat vaak een te eenzijdig beeld. Toen een groep dorpsgenoten vond dat de gemeente ons dorp verwaarloosde en vooral bezig was met de kernen Middelharnis en Sommelsdijk en geen oog had voor het uitblijven van nieuwe woningen voor de jeugd en geen duidelijke toekomstvisie had, organiseerde een groep bewoners een dorpsbrede enquête waarop meer dan 75% van de burgers reageerde en zo ontstond het rapport “Stad op Stelten” met talloze voorstellen om de leefbaarheid te vergroten. Helaas werd het rapport, dat met medewerking van oud-inwoner Elco Brinkman van Bouwend Nederland voor gemeente en provincie gepresenteerd werd, meteen in een lade gestopt waar het stukje voor stukje in de vijftien volgende jaren naar buiten kwam.

Er groeide het besef dat we elkaar nodig hebben en het samen met geven en nemen moeten doen. Het eerste voorbeeld daarvan was het opknappen van de haven waarvoor de gemeente het budget beschikbaar stelde en het plan liet maken door vooral twee jonge Stadtenaeren die een prachtig stukje werk hebben verricht met naast vernieuwingen ook aandacht voor onze historie.

Een belangrijk leerpunt was dat je eerder de bevolking moet betrekken met plannen en niet steeds met een kant en klaar plan moet komen dat je krampachtig gaat verdedigen en waar je eigenlijk niets meer aan kunt veranderen.

Succes smaakt naar meer en zo kwam er ook een upgrade van de Molendijk waarin de gemeente samen met de bevolking moest dealen met het landbouwverkeer, het openbaar vervoer, de fietsers en voetgangers, het parkeren en de maximale snelheid en er dus een compromis uit kwam waar niemand 100% zijn eigen gelijk kreeg.

Een punt van het plan “Stad op Stelten” was dat het erg belangrijk is dat je zoveel mogelijk bewoners bij een proces betrekt en zo ontstond het “Stadsberaad” dat bij vragen eerst een bijeenkomst voor iedereen van het dorp organiseerde alvorens op een plan te reageren. De bouw van vier windmolens bij het dorp werd aanvankelijk niet met de bewoners gecommuniceerd maar er ontstond toch een positief contact met Stedin die een eigen kabel naar het dorp aanlegde en met een slimme meter actie de schooljeugd en de bevolking erbij betrok. Een mooi voorbeeld van het dorp er wel eerder bij te betrekken is het eilandelijke voorstel over de verdeling van de windmolens over ons eiland. Terwijl overal elders actiegroepen zich felle tegenstanders toonden kwam het Dorpsberaad met een door 75% van de bevolking getekende petitie dat men begrip had voor het plaatsen van windmolens voor onze energievoorziening, maar dat men ze liever in de van Brienenpolder wilde dan in de Stadse polder en dit positieve en opbouwende stuk werd erg gewaardeerd en kweekte goodwill bij de gemeente.

Tegelijkertijd waren er naast de kerken en de verenigingen dorpsgenoten die zich wilden inzetten om de sociale cohesie van het dorp te bevorderen door middel van een eigen website voor het dorp en het organiseren van culturele evenementen en zo ontstond StadsWeb, de Stadse dagen en werden er drie musicals over de geschiedenis van het dorp op de Kaai opgevoerd. Uitgangspunt was steeds dat iedereen welkom moest zijn en iedereen gelijkwaardig was en er extra aandacht was voor het erbij betrekken van sociaal zwakkeren.

Toen er landelijk meer aandacht kwam voor de energietransitie en het duidelijk werd dat veel subsidie ging naar vooral de rijkere mensen die korting en belastingvoordeel kregen op hun elektrische auto, hun zonnepanelen en isolatieplannen kwamen er op diverse plaatsen initiatieven om via coöperaties ook de onderlaag van de samenleving erbij te betrekken en mee te laten profiteren. We kenden hier op het eiland al een actieve woningbouwvereniging met aandacht voor verduurzamen en coöperatie Deltawind waar leden die 50 euro inleggen hetzelfde stemrecht hebben als leden die 5000 euro inleggen. Toen bekend werd dat we in de toekomst van het aardgas moesten en er diverse subsidiemogelijkheden waren voor proefprojecten en dat de gemeente actief aan de slag wilde, bedacht een groepje dorpsgenoten dat we door samenwerking met de gemeente, de woningbouw, Stedin, Deltawind en anderen de transitie voor alle bewoners financieel mogelijk zouden kunnen maken en ontstond het plan “Stad Aardgasvrij” waarbij het dorp na diverse huis-aan-huisbrieven en bijeenkomsten regels opstelde met als belangrijkste eis het brede draagvlak en de goede voorlichting. Omdat kernenergie op korter termijn geen optie is, we geen industrie in de buurt hebben voor een warmtenet, we de grote productie van elektriciteit hier op het eiland nog niet kunnen opslaan voor tijden met weinig zon en wind zagen we naast stroom als energiebron ook waterstof als alternatief (zeker voor oude slecht te isoleren huizen) en werd er door de werkgroep daarvoor subsidie aangevraagd.

We zijn nu vier jaar met veel vergaderen, voorlichten en onderzoeken verder, hebben de gevraagde bijdrage van de overheid gekregen en komen op het punt dat de bevolking zich moet gaan uitspreken of de plannen van “Stad Aardgasvrij” kunnen worden uitgevoerd. Er is veel tijd besteed aan voorlichting en dorpsbewoners bij de plannen te betrekken en in dit kader past nu ook de opening van dit inspiratiehuis. Ik hoop dat het zal helpen om een goede keuze mogelijk te maken.