Ik heb na de dood van mijn hond Chase, die bijna iedere Stadtenaar kende vanwege zijn vriendelijkheid, een tweedehands hond gekregen.

Net als Chase is het een bange autistische hond. Zijn naam is Sorry, omdat mijn trainer niet begreep hoe je zo'n lieve hond zo kon verpesten. Want Sorry is zo grondig verpest, dat hij alle mensen en dieren niet meer vertrouwt. Mijn trainer dacht, dat dit een goede hond voor mij zou zijn. Hij had er niet aan gedacht hoeveel overlast het zou geven bij heel veel Stadtenaren. En ik ook niet. Daarom wil ik alle Stadtenaren bedanken voor jullie geduld.

Sorry is dankzij jullie al een stuk normaler geworden. Velen respecteren, dat Sorry heel veel ruimte nodig heeft om niet bang te worden. En bang staat bij Sorry gelijk aan iedereen de stuipen op het lijf jagen. Dat gaat hij afleren. Alleen gaat dat tijd kosten voordat iedereen kan zien hoe ver hij al gevorderd is.

Niemand heeft er in het verleden aan gedacht hoe belangrijk gehoorzaamheid is voor iedere hond, maar in het bijzonder voor een Mechelaar. Daaraan wordt zeer hard gewerkt en wel 16 uur per dag. Gelukkig is de overlast, die Sorry geeft, geen 16 uur per dag. De aanpak lijkt heel erg "soft", maar met een wat steviger aanpak van Sorry, bereikte ik niets. Ik heb heel wat bij moeten leren om toch hetzelfde resultaat te kunnen bereiken. En Sorry leert gelukkig heel snel.

Nogmaals heel veel dank aan alle Stadtenaren, die overlast ondervinden van Sorry. En met name aan hen, die vinden dat iedere hond en ieder mens een tweede kans verdienen...