StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Op un zaeterdagmiddag ware mun vriendjes en ik bie de mispit een hut aan het bouwen. Eerst een flinke diepe kuul grave, daer over heen wat ouwe planken en daer weer overheen oude takken voor camouflage.
opmaak
Mijn eerste segretten

Op un zaeterdagmiddag ware mun vriendjes en ik bie de mispit een hut aan het bouwen. Eerst een flinke diepe kuul grave, daer over heen wat ouwe planken en daer weer overheen oude takken voor camouflage.

Toen we daer een tiedje mee bezig ware vroeg één van m'n vriendjes: "Hoe laat zou het weze?", Wielle hadde geen van allen een horlosie, want dat was toen alleen voor kinders van rieke lui weggeleid. Ik zei: "Ik zal het wel effe an iemand gaen vrage." Een eindje vaarderop zag ik un man laape in ik liep er zo snel als ik kon naar toe en vroeg: "Meneer kunt u aak zagge hoe laet of het is?" Noe zag ik er na al dat gesjouw met planken in takken niet bepaald op z'n 'soendags uit in ik had aak om te speulen altied ouwe kleren aan, die moste we drek andoen na schooltied. De man nam mij van kop tot teen op en moet vast gedocht ha dat ik een bedelaarsjong was, want hij pakte z'n portemenee, haalde er een dubbeltie uut, en gaf dat aan mien.
Die man most vast een buutenlander weeze die geen woord Hollands verstoend. Nou, de tied kon me niks meer scheele, want een dubbeltie was in die tied un haap geld. Daer kon je heel wat voor kaape. Ik gieng vlug weer naer m'n vriendjes in de hut terug in vertelde wat ter gebeurd was. We beslote om van dat dubbeltie een pakkie segretten te kaapen in dat in de hut met mekaare op te raaken. Zo gezeid, zo gedaen. Bij Piet de Kapper kochte we un pakkie "Lucky" segretten van 20 stik. Ja, je leest ut goed, een pakkie segretten van 20 stik voor één dubbeltie. Met oens raakgerei ginge we terug naar oenze hut en daer was het raake geblaze zodat de wolkun er van of vlooge. De hut was in een mum van tied een "raakershol!"

Geen maas wilde zich laete kenne in de 20 segretten wiere stik voor stik opgeraakt. Noe, dat ha ik gewete, oenderweg naar huus kreeg ik flienk diarree, dee " hut" aak in mun broek en wier zo misselijk als een hoend. Ik kwam veul te laet thuus in daer hadde ze al lang gegete. Mun moeder begon te foeteren waer of ik ha gezete in wat ik uutgespookt had. Mar ik durfde netuurlijk niet te zaaggen dat ik geraakt had. Eerst docht mun moeder dat ik vergiftigde bessen gegete had, mar al snel kreeg ze in de gaeten dat ik geraakt had, in dat betekende billekoek. Ik gieng over de knieje in hut was van "klits, klats, klander van de éne bil op de ander." Waer m'n moeder niet zo gauw in had, was dat mun korte broek vol zat mit "je weet wel!" Hut gevolg was dat de ... spetters tegen het behang vlooge. Mar mun lessie ha ik wel geleerd.
De eerste jaren daerna ha ik niet meer geraakt. In de oorlog bin ik pas weer gaan raake, om hut hoengergevoel te verdrieve.

Allemeale mar weer de groete van Jan van 't hoekie