Slapeloosheid
Ondanks mijn drukke dagelijkse beslommeringen ben ik geen geweldige slaper. Slapen is in mijn ogen geen nutteloze bezigheid, maar het lukt me zelden om eens een nachtje ononderbroken door te pitten en meer dan vier uur per nacht zit er vaak niet in. En wat doe je in die nachtelijke uren waarin echtgenote en vriendenkring geen oren naar je hebben, de televisie niets belangrijks te bieden heeft en Klaas Vaak op vakantie lijkt? Je wandelt wat door het dorp en je slentert eens langs de haven. Alleen.
Nu weet ik uit betrouwbare bron dat ik niet de enige ben in dit dorp die de nachten soms in ledigheid doorbrengt, zuchtend en wachtend op ochtendlicht. Slaapstoornissen zijn bijna zo veelvoorkomend als hoofdroos of platvoeten. En wat doen al die wakers? Ze zitten te zappen, ze surfen langs sites als die van het dorp, ze lezen flutromannetjes. Zonde!
Ik zeg u: slaapgedepriveerde Stadtenaeren, verenigt u. Kom samen en deel uw smart. Laten we afspreken dat we, als we de slaap niet kunnen vatten, stuk voor stuk naar de Nieuwstraat trekken waar we met elkaar kunnen praten, lachen, desnoods zingen. Een groep van tien tot twintig wakers moeten we zeker kunnen organiseren. We kunnen jasjes laten maken met S.Z.O. erop (Stad Zal Ontwaken), we kunnen vrienden worden, we kunnen onze zwakte tot een kracht ombuigen. Werp af, het juk van het circadiaan ritme en leef als een tijger: 's nachts.
Wij slapelozen, we moeten ons organiseren. Voordat je het door hebt, zijn we een groepering en voordat de anderen het merken zijn we een beweging. We nemen de nacht stormenderhand over van de katten en de ratten en we veranderen haar in een zinvol samenzijn, een levensvervulling, een feest. Kom samen. Laat me niet alleen ...
