StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb

De columnist nipte van zijn koffie. De lentezon viel zijn huis binnen en verwarmde zijn blote voeten. Zaterdagochtend, het oog van de storm. Buiten wankelden het democratisch bestel en de munteenheid, woedden oorlogen in woestijnen en smolten de ijskappen. Achter hem lagen inspannende beslommeringen op het werk en voor hem een netwerk van vergaderingen en bijeenkomsten. Hier en nu was de wereld rustig en zichzelf. Hij dacht aan oude grieken die weinig op hadden met het verleden en de toekomst omdat je daar niet op kunt bouwen. Die zelfs twijfelden aan het bestaan van die concepten. Hier is wat telt en nu is wanneer het ertoe doet.

Misschien was het oog van de storm wel alles wat er was. De leegte. Het ‘zijn’. ‘Ik ben hij die is,’ zei Yahweh in Exodus 3:14. Tezelfdertijd begreep de Boeddha in India dat wie niet in het hier en nu leeft, niet leeft. Leegte en zijn, alles is ijdelheid, alles is verlicht. Mijmerend besefte de columnist dat al die haast in zijn bestaan zinloos was. En dat hij hier en nu rustig met een kopje koffie op zijn plaats was. Piekeren over bouwplannen, verkiezingen en gezondheidsvraagstukken was ijdel; een ontkenning van de werkelijkheid.

Wandelend door het dorp leek alles precies zoals het moest zijn. Zonnig, rustig, gezellig. Tuinierende Stadtenaeren, rennende kinderen, het geblaat van lammetjes uit de schaapskooi van Korteweg. Er werd al veel gezeild op het Haringvliet en er werden damherten geteld. Waar eerst het koelhuis stond was nu een ruime vlakte; je kon tot aan de Zeedijk kijken en de ganzen achter het Stadse bosje zien foerageren. Even dwarrelden zijn gedachten naar zorgen over nieuwbouw, hondenpoep en winkelvoorzieningen, maar de lentewind die over de Zeedijk krulde waaide dat allemaal uit zijn hoofd en liet een heerlijke leegte achter.

Joost