Vorige keer vertelde ik over de mooie zonsopkomsten, maar ook tijdens de nacht kan ik genieten van de sterrenhemel, de maan en de steeds veranderende wolken in het licht van de zon die dan nog achter de horizon schuilgaat.
Soms is de maan zo helder dat je schaduwen van het maanlicht kunt zien. Ook zie ik steeds meer vliegtuigen ’s nachts met hun knipperende lichten het Stadse luchtruim doorkruisen en de ochtendhemel versieren met hun eerst scherpe en daarna uitwaaierende strepen die mooie patronen tekenen die bij kalm weer weerspiegelen in ’t Haringvliet. Ik hoorde dat de rode knipperlichten van de Krammer molens binnenkort nog alleen aan gaan als er een vliegtuig overvliegt.
Bijna dagelijks geniet ik van mijn uitzicht op het Stadse bos met helaas, naast de genietende honden met hun baasjes en avontuurzoekende jeugd, bar weinig wandelaars die een luchtje scheppen. Ik las in een semiwetenschappelijk boek hoe goed het voor geest en lichaam is om tussen bomen en struikgewas te vertoeven en dat het praten met bomen, zoals prinses Irene vroeger adviseerde, voor veel mensen een steun kan zijn. Niet alleen omdat ze je niet in de reden vallen maar je ook helpen te relativeren door je te tonen dat de wereld ruimer is dan je eigen bubbel waar je in vast kunt zitten.
Ik had een gesprek met een wijze uil die wat verdrietig was met al die mensen en dieren die alleen hun eigen waarheid geloven en andersdenkenden veroordelen. Voor de meeste mensen is één plus één twee, maar sociaal gezien kan één plus één ook wel drie zijn omdat je elkaar kunt versterken en meer productief bent dan ieder afzonderlijk. Ook kun je door onbegrip of boosheid elkaar tegenwerken en dan is één plus één geen twee maar nog steeds één of nog minder.
De kranten staan vol over de milieutop in Glasgow en tal van afspraken over de energietransitie en de mogelijkheden van waterstof maar hier op het dorp was het tot dinsdag 9 november 2021 akelig stil. Toen stond er een goed en duidelijk artikel in het EilandenNieuws over een proefhuis in de J. van Halfwassenaarstraat en over de volksraadpleging die er volgend jaar in het dorp moet komen. Ook op StadsWeb staat nu een duidelijk artikel vanuit de PAW. Ik hoop dat het enthousiasme van de tafelaars weer zichtbaarder wordt en het komende proces de sociale cohesie van het dorp zal bevorderen, want wat is er leuker dan met elkaar samen aan een positief project bezig te zijn en ons dorp op de kaart zetten.
Bij veel boerderijen liggen weer suikerbieten te wachten op transport naar de suikerfabriek. Ik liet me vertellen dat het productieproces nog steeds hetzelfde is als 80 jaar geleden en dat alleen het vervoer niet meer met mankracht geladen boten gaat maar met door, een met een kraan geladen, vrachtauto. Het doet me altijd wat als ik bedenk dat deze bieten uit onze grond straks heel veel pakken prachtig witte kristalsuiker worden.
