StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb

Wat een blije verrassing dat er dit jaar rond de Koningsdag weer vlaggetjes in het dorp hangen.

Door de wind en baldadige jeugd hangen ze na een week niet meer zo mooi als op de dag dat ze werden opgehangen, maar het blijft een kleurig schouwspel.

Zolang ik hier al op de kerktoren sta zie ik vanuit mijn hoge positie dat er ook op ons dorp bij tijden veel last is van vandalisme. Vernielingen, bedreigingen en overdreven lawaai maar ook die gevaarlijke situaties scheppen zoals onlangs ’s nachts de vlaggetjes op één meter hoogte over de Molendijk spannen. Niet alleen door pubers die stoer willen zijn tegenover groepsgenoten, maar ook door wat oudere jeugd met een slok teveel op die onnodig zaken vernielen of jongeren die zich vervelen en geen hangplek kunnen vinden.
Ter geruststelling kan ik u melden dat de meeste van deze overlast gevende personen later keurige burgers worden en nuttige posities in onze gemeenschap zullen gaan vervullen, maar we moeten ze even door die periode van onwil en boosheid heen loodsen. Hoe kunnen we dat doen? Dat is moeilijk te zeggen want er is geen gemakkelijke oplossing voor. Moeten we hun daden negeren, gaan we ze uit angst uit de weg vanwege mogelijkheden van wraaknemen of melden we het bij ouders en politie?

Ik besprak het met mijn medebewoners van de toren. In mijn ogen stelen de kraaien als raven, vermoorden ze tal van jonge vogeltjes en vernielen best veel op zoek naar voedsel en een plekje voor hun nest. Ze kunnen bij mensen als terroristen overkomen terwijl in hun eigen kraaienogen het gewoon lieve vogels zonder slechte bedoelingen zijn. Er is gewoon door slechte communicatie te weinig begrip tussen mens en kraai en dat is ook vaak het geval tussen de gewone burger en de in hun ogen vandalen. Ze willen elkaar hun eigen mening opdringen en kiezen te snel voor het gevecht in plaats van voor luisteren naar elkaar.
We zien dit ook in het corona-debat en rond de waterstof in ons dorp waarbij we vooral in ons eigen standpunt blijven geloven en niet bereid zijn samen te kijken naar wat het beste is voor de gehele dorpsgemeenschap. Laten we beginnen om elkaar als gelijkwaardige te behandelen en naar elkaar luisteren en samen naar een oplossing te zoeken in plaats van met het eeuwige vingertje te wijzen naar de daders en hun ouders.

De meeste tulpenvelden zijn nu gemaaid en daarmee komt er ook weer een eind aan al die mooie kleuren in ons landschap waar weer zo veel mensen van genoten hebben.

Aan het werk tussen de tulpen