Inspiratie
De columnist zonder inspiratie werd wakker op een zachte zaterdagochtend doordat een maartzonnetje tussen de gordijnen door scheen. Hij had die week nog geen tijd gevonden voor het schrijven van een column, maar hij maakte zich geen zorgen. De dag lag nog voor hem en er waren geen plichtplegingen die hem tegenhielden om te schrijven. Bovendien had hij al een onderwerp in gedachten: het feit dat de lokale kranten op het eiland zo weinig over Stad aan ât Haringvliet schrijven. Hoeveel debatavonden, dorpsfeesten, evenementen moet je organiseren voordat er uitgebreider aandacht aan je besteed wordt, had hij de laatste keer gedacht dat hij de kranten doornam.
En hij was overtuigd dat er over Stad aan ât Haringvliet veel te schrijven was. Hij wist alleen vandaag even niet zo goed wat dan precies. Met vrouw en kind maakte hij een ontspannen wandeling. Poldertje rond. Evenals de lente, groette hij de ene na de andere Stadtenaer die over de Vrouwtjesweg wandelde om de zinnen te verzetten. De column moest gaan over Stad en over hoe de lokale pers het links liet liggen. Langs de Lieve Vrouwe Poldersedijk stond twee paarden vrolijk om een pepermuntje te bedelen. De eerstgeboren zoon was voor de voorbijgangers een attractie. Terecht.
De haven ademde rust en in de Voorstraat werd buiten gespeeld. Dagjesmensen fietsen over de zonovergoten Achterdijk en lieten een weeïge geur van broodjes kaas achter zich. De columnist dacht na over woorden om krachtig uit te beelden hoe interessant het dorp wel niet was. Mensen maakten praatjes in de Nieuwstraat en lachten met elkaar op de Molendijk. Kinderen fietsten rond of voetbalden op de Zeedijk. Hoe moest de columnist de charme van het dorp puntig formuleren? Een beetje gefrustreerd nam hij plaats achter de computer. Hij wist niet goed hoe hij de plaatselijke journalistiek kon overtuigen. Die mensen kijken gewoon niet goed.
.JPG)