StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Mijn zoon wil een brommer. Plotseling. Als ouder schrik je een beetje als blijkt dat ze al zo jong van die gevaarlijke dingen willen, maar u weet net zo goed als ik dat verbieden vaak averechts werkt.
Joost mag het weten
Brommer

Mijn zoon wil een brommer. Plotseling. Als ouder schrik je een beetje als blijkt dat ze al zo jong van die gevaarlijke dingen willen, maar u weet net zo goed als ik dat verbieden vaak averechts werkt. En het laatste dat ik wil is dat hij nu al zijn vader gaat bedriegen. Hoe hij erbij komt een brommer te willen, is me een raadsel, maar zo gaat dat nu eenmaal tussen vaders en zonen. Je kunt het hem ook niet vragen, hij kan nog niet eens ‘pappa’ zeggen. Niet dat ik hem niet elk vrij uur van de dag als een privé-logopedist en met zeer lichte dwang dat woordje probeer te laten debiteren, maar dat is een ander verhaal.

Zo moeilijk is het woordje ‘pappa’, toch niet, hoor ik u denken. En inderdaad, nu u erop doorgaat, lijkt het me een haalbare kaart. Hij is per slot van rekening al vijf maanden oud en aan mij ligt het niet. Ik herhaal het woordje dag en nacht. Dat hij telkens na een uurtje intensieve training begint te huilen, is niet erg; het is voor zijn eigen bestwil. Lopen kan hij ook nog altijd niet. Op 29 april is er op Stad een veulentje geboren dat nu al kan lopen. Ik heb mijn zoon erheen gesleept, maar het heeft hem niet geïnspireerd.

Goed, hij wil een brommer en het is niet uit zijn hoofd te praten. Niet met redelijkheid (hoe moet dat dan met de borstvoeding als je een lekke band hebt in Menheerse, waar bewaar je de billendoekjes op zo een brommer, wie zet je er weer op als je ergens in de polder moet afstappen), niet met dreigen (als je rond gaat scheuren, gaan pappa en mamma ongezond vroeg buiten op straat zitten ontbijten), het helpt allemaal niets. Hij lijkt op zijn vader; als hij iets wil dan is hij niet te stuiten. Morgen gaan we naar zo een winkel, ik hoop maar dat ze helmpjes in zijn maat hebben.

Joost