Wind
Oh, wat waaide het de laatste dagen. Een fris briesje dat de lente leek aan te kondigen werd een late herfstwind die van lekker naar guur ging. Het werd een storm die alweer records brak. Mijn hoofd dat nog een beetje in het vorige jaar leefde werd leeg geblazen, mijn benen voelden alsof ze op een schip waren dat een vreemde zee bevaarde op zoek naar nieuw land, mijn handen verstijfden van de kou en lieten vallen waarmee ze bezig waren. Alles wat ik zei vervloog en werd direct vergeten.
Er is een nieuw jaar begonnen en wie dat nog niet door had, werd er door de storm ingeduwd. Ruw en onverbiddelijk, maar recht vooruit. En nu ze is gaan liggen kunnen we er met zijn allen tegenaan. Dakpannen recht leggen, takken opruimen, vriendschappen aanhalen, plannen maken voor de toekomst. Er is een nieuw jaar begonnen. Heerlijk. In een nieuw jaar kun je de dingen goed maken die je in het vorige hebt nagelaten of fout gedaan. In een nieuw jaar kun je ouder, mooier en wijzer worden dan je in het vorige jaar al dacht te zijn geworden. Zo een storm wijst je daarop.
Zo voelde het toen ik deze week voor mijn werk de storm trotseerde en door de straten, langs de narcissen en de nieuwe aanplant in de Nieuw- en de Sterckstraat ploegde met mijn auto. Het dorp begint aan een opgeruimd nieuw jaar. De plannen die vorig jaar bedacht zijn, zullen verder groeien. De schok van teleurstelling over het verlies van de E-markt, de MJ-store, het verhuizen van sommige ouderen is omgeblazen tot animo om het dorp verder op te bouwen. Er is nog wel erg veel te wensen, maar ik ga deze column niet cynisch eindigen. Nee, we hebben de wind in de rug. Het komt goed.