Geweer
Een schot klonk. Haar hart leek te stoppen toen ze achter een auto dook die voor een logerij geparkeerd stond. Uit het zeiljacht klom de man die ze zojuist in de kajuit had aangetroffen met een geweer op haar gericht. Ze hoorde een gierend geluid en een zwarte Opel Corsa stopte naast haar. De passagiersdeur zwaaide open en een jonge, knappe man wenkte haar naar binnen, 'Stap in, ik breng je in veiligheid.' Ze had geen keuze en sprong de auto in die met piepende banden wegreed terwijl een tweede schot de achterruit verbrijzelde.
'Ik werk in dit dorp, in de portocabins op de Oranjelaan,' zei de ongelooflijk leuke, toffe, mooie, Brad Pitt-achtige man achter het stuur. Een kogel suisde fluitend langs de auto en boorde zich in de muur van een gezellig ogend eetcafé. Geschrokken keek ze om en zag ze hoe de man met het geweer een auto staande hield, de chauffeur deed uitstappen, zelf instapte en de achtervolging inzette. 'Dit komt niet goed,' dacht ze. Ze scheurden door een pittoresk straatje naar de hervormde kerk, links, rechts een dijk over. De auto zat hen op de hielen. Ze kon het verbeten gezicht van de man die haar wilde vermoorden zien toen ze een koelhuis passeerden en hij aanlegde voor een nieuw schot.
Het salvo werd gevolgd door het wild slingeren van de Opel Corsa. 'Lekke band,' riep de aantrekkelijke adonis achter het stuur en ze ramden een boom. De achtervolger botste met grote snelheid achter op de Corsa en gleed bewusteloos over zijn stuur. Ze sprong uit de auto, zag in een flits hoe een nietsvermoedende motorrijder afstapte en zijn helm afzette, greep het stuur van de motor, keek hem verontschuldigend aan en scheurde ervandoor. Voorbij een windmolen stoof ze linksaf het dorp uit. Ze was vrij.