Strandje
Hoewel ik het dagelijks van harte aan mensen aanbeveel, heb ik zelf een ontzettende hekel aan zwemmen. Oh, het is zo een gezonde sport, maar oh, je wordt er zo koud en nat van. Nog los van de liters chloor- of algrijk water dat je ermee naar binnen werkt of het kleumerige gevoel dat je ervan overhoudt. Vreselijk vind ik het. Dat heb ik altijd al gevonden. Zwemmen is een overlevingstactiek. En die moet je zo weinig mogelijk gebruiken. Zo denk ik erover.
Zwemmen is eigenlijk niets anders dan voortdurend vechten tegen het verdrinken door moeizame bewegingen te maken. Ik heb dan ook alleen maar een A-diploma gehaald. Ik kan best onderwater zwemmen en duiken enzo, maar heb nooit zin gehad om er speciaal zo een B-diploma voor te halen. Het is volgens mij net zoals bij EHBO: als het moet toepassen is er toch niemand die vraagt of je je diploma wel op zak hebt. En net als bij EHBO leer je het in de hoop het nooit van je leven nodig te hebben. Ik heb daarnaast een (chique gezegd) Keltisch huidtype en verbrand dus al als ik aan de zon denk. Dus wie mij eens goed wil pesten, moet me een dagje mee naar het strand nemen. Dat snapt u.
Dit gezegd hebbende wil ik een pleidooi maken naar Stad Op Stelten. Hier komt het. Houdt u vast. Het strandje moet groter. Dat is niet moeilijk, volgens mij. Beetje zand opspuiten en de gehele Stadse bevolking hoeft niet meer op die postzegel te bivakkeren in de zomer. Kleine moeite, groot plezier. Ik heb het er al eens met een mannetje van de gemeente over gehad dat erg bedenkelijk ging kijken en zei dat hij er een hard hoofd in had. Maar dat is gewoon koudwatervrees. Dat begrijp ik heel goed.
