Nummer 100
De plee heit aak un flienke veranderieng oendergaen, stoend die vroegur an de slootskant buuten, teguwoordig staet tie in huus mit alles der op in dur an. Dur binne nog al wat verhaeltjes over, dus lees verdur.
Bie de bakkers op hut durp kon je vroegur losse gist kaape, voor un paer centen had je un stik gist. Mit dat stik gist ging je agegus op hut durp un plee opzoeke, wel even kiekke of die niet bezet was, in dan hut stik gist in de emmer gooie, de inhoud van de emmer gieng dan rieze, soms boven de bril uut.
In de winter, toen had je nog strieng winters, kon de inhoud van de emmer wel us bevrieze. Dan kon die niet leeg gegote worre in de sloot, un regelrechte ramp as tie vol was. Dat gebeurde aak bie un stadtenaer, die kreeg toen het advies om de emmer passies op het gasstel te zetten, zo kon die ontdooje in leeg gegote worre in hut leed was geleeje. Mar as je de emmer lang op hut gas liet staen gaet de inhoud wel kooke, noe dat gebeurde aak. Eregur nog de emmer ging overkooke, noe dat zal un bende geweest ha in de keuken.
Van un femilie op het durp was de dochter verhuusd naer de overkant, dur moeder had un daagie op bezoek geweest bie dur dochter. Den arend dag vroeg de buuvrouw hoe het was bie dur dochter. Noe meid zei ze die weunt prachtig, un mooi huus heit ze, in de plee is binnen. Je trekt an un touwje in hut waeter komt uut de muure, in dur bleuft in de pot un plasje staen om je handen te wassen.
Allemeale mar weer de groete van Jan van 't hoekie
