StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Het is misschien een cliché, maar het is waar. De dood is een onderwerp waar we niet graag mee geconfronteerd worden.
Joost mag het weten
Dood

Het is misschien een cliché, maar het is waar. De dood is een onderwerp waar we niet graag mee geconfronteerd worden. De westerse wereld houdt niet van de dood. Waar boeddhisten de dood als een mooi overgangsritueel beleven, men in Jamaica negen nachten feestviert bij een sterfgeval en sommige indianen hun doden lichamelijk voorgoed in hun midden houden, begraven we in europa onze overledenen en praten we niet graag over verlies en rouw. Ik denk dat dat niet gezond is, dat we ons degenen die we verloren zijn moeten herinneren en over hen moeten blijven praten. Verdriet is een gezonde manier om met verlies om te gaan en dus een belangrijk onderdeel van het leven.

Daarom vind ik het ook zo mooi dat Stad aan 't Haringvliet eigenlijk om haar begraafplaats heen ligt. De begraafplaats is het centrum van het dorp en de gestorvenen worden hier als door een warme jas omgeven door de huizen van de nabestaanden. Geen hoekje achteraf, geen lange reis naar een graf. Mooi is dat. Regelmatig ga ik er ook eens kijken. Ik hou van begraafplaatsen, omdat het er altijd zo rustig is. Het zijn plekken waar niets meer hoeft en waar je aan de vergankelijkheid van het bestaan wordt herinnerd. Dat kan ontspannend werken.

De begraafplaats op Stad is een hele mooie, vind ik. Hij is ruim en groen en goed onderhouden. En er liggen graven van mensen uit een hele eeuw. Je wandelt van oud naar jong, van vroeger naar nu. Je beleeft er echt iets. Als je uit een autochtone Stadse familie komt moet het een heerlijke gedachte zijn om te weten dat je na je dood terecht komt tussen zoveel voorgaande generaties. Als een soort oneindig kerstfeest. De Stadse begraafplaats heeft iets intiems en geborgens. Als ik sterf wil ik begraven worden op Stad.

Joost