StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Ik stond onlangs, helaas, op de begraafplaats, om afscheid te nemen van mijn oma. Ze heeft een mooi leven gehad; ze is niet ernstig ziek geweest, maar toch kwam het afscheid nog onverwachts.
opmaak
De wereld draait door

Ik stond onlangs, helaas, op de begraafplaats, om afscheid te nemen van mijn oma. Ze heeft een mooi leven gehad; ze is niet ernstig ziek geweest, maar toch kwam het afscheid nog onverwachts. Ze heeft in de laatste dagen naar de begrafenis toe gelukkig geen gebrek gehad aan bezoek, dat afscheid kwam nemen. Wat zou ze genoten hebben van al die aandacht!

Zo rondom de begrafenis zijn het toch roerige dagen; je moet van alles regelen, maar ook je ouders tot steun proberen te zijn. Zij hebben immers hun (schoon)moeder verloren. Eigenlijk loop je rond als een kip zonder kop en als alles voorbij is stort je uitgeput neer op de bank en verlang je naar troosteten (lekker vet en veel te veel), een drankje, een sigaret(?) en je bed!

De dag na de begrafenis gaat het gewone leven toch echt weer verder. De boodschappen komen niet uit zichzelf bij mij thuis dus, húp, daar ga je dan maar weer. Ik ben behoorlijk uit mijn hum, want zo'n dag hakt er toch in en manlief heeft democratisch besloten dat moeder de boodschappen gaat doen terwijl vader leuk met de kids erop uittrekt. Al vliegend door de supermarkt kom ik een dame met loophulp (lees rollator) tegen. Zij ziet mijn haast en maant me tot kalmte.

Aan deze dame is te zien dat zij op leeftijd is. Na even nadenken weet ze mij te vertellen dat ze 95 jaar is, nog zelfstandig woont en pas sinds kort (?), tot haar grote ergernis, doof aan het worden is. Ze schuifelt door de gangpaden op zoek naar de dingen op haar lijstje, terwijl dochter en kleindochter al vele malen geroepen hebben dat zij dat met alle liefde willen doen voor haar. Waarop ik tegen de dame zeg: "Rust roest". "Precies", zegt de dame. Zo in het gangpad vertelt ze me ook haar grootste angst om net als haar moeder blind te sterven aan een oogziekte die zij beiden delen. Na wat gekeuvel vervolgen wij onze wegen. Deze dame heeft mijn dag goed gemaakt!
Ze kwam een gestresste huismoeder al vliegend door de supermarkt tegen, nam de tijd mij daar op aan te spreken en ik ontstresste door even naar haar verhaal te luisteren en in te zien dat ik het lang zo slecht nog niet heb.

Tja, de wereld draait door. Ook na verlies en verdriet, maar de wereld stopt ook niet met draaien als je even de tijd neemt om naar een ander te luisteren.

Sundaygirl