StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb

Op de nieuwjaarsbijeenkomst op vrijdag 3 januari 2020 heeft Stadsdichter Jolanda Holleman in het kader van "Dichter und Bauer" vier gedichten voorgelezen bij de opening van de fototentoonstelling over de boeren van Stad. Hieronder kunt u de gedichten teruglezen.

-------------------------

Dichter und Bauer

Dichters en boeren
lijken op elkaar:
hebben beiden
een passie voor
het landschap.

Broeden ideeën uit
en hebben geduld
als wat zij bedachten
pas veel later
openbaar wordt.

Soms gaat alles
op de schop
soms ploeteren we
door de bagger
soms moeten dingen
rusten en groeien.

Stad zou Stad niet zijn
zonder tulpen, schapen,
paarden, koeien en ganzen,
akkers vol gewassen.
Telkens anders,
verfrissend nieuw.

Meer dan alleen
droag brôôd,
met dank aan
de boeren.

De dichter is
nog lang niet
uitgeschreven.

© Jolanda Holleman

-------------------------

Verstilling

De zon laat haar
laatste warme blik
gaan over
bevroren grond
alsof ze zoekt
naar één klein plekje
om te stralen.

De boer keert
zijn tractor tussen
protesterende meeuwen.
Ze fladderen verschrikt opzij.

Ik kan in een
levend schilderij
mijn hart ophalen.

Mijn adem vormt wolkjes.
Ik steek mijn neus
in de lucht.

Misschien is de zon
op zoek naar mij…

©Jolanda Holleman

-------------------------

De akker

Een kokmeeuw scheert voorbij
over een omgeploegde akker
de kale kluiten drukken zwaar
de zon kust zaadjes wakker.

Diep in de bodem ligt het zaad
verstopt, onzichtbaar klein.
Toch komt er een moment
dat er weer bloei zal zijn.

Dwars door druk en duister heen
komt straks weer iets naar boven
dat stérker dan die zwaarte is,
´t is moeilijk te geloven!

Met zo´n kracht van binnenuit
wil ik graag vertrouwend leven
geduldig wachtend op het licht:
mijn winter duurt nog even.

© Jolanda Holleman

-------------------------

De boer

Het leven van de boer
draait om ploegen, zaaien, oogsten
ploeteren, zweten, overleven.
Hij vlecht zijn passie
in zijn levenswerk
de cyclus van de seizoenen
pulseert in zijn bloed.
De aarde ligt aan zijn voeten.

Wind mee
of wind tegen.
Hij neemt de dag
zoals hij komt
koestert zijn gewassen
als zijn grootste schat.

© Jolanda Holleman