Door Bettine Trommel
Wie wel eens bij mevrouw Bouman is geweest, weet in welk groot, maar knus en gezellig huis zij woont. Ik ging bij haar op de thee en ze vertelde me over haar huis- tuin- en keukenleven.
De familie Bouman is in oktober 1945 in Stad komen wonen. Mevrouw Bouman komt oorspronkelijk uit Hilligersberg en was verpleegkundige. Haar man kwam uit Rotterdam. Hij had net zijn studie medicijnen afgerond toen de oorlog uitbrak. In de oorlogstijd kon hij geen geschikte baan vinden, ook omdat hij absoluut niet in dienst van de Duitsers wilde werken. Toen de oorlog voorbij was, werd er op Stad een dokter gezocht. Familie Bouman ging kijken. “Hier wil ik niet wonen”, was hun eerste reactie. Het doktershuis had tijdens de oorlog onder water gestaan en was bezet geweest door de Duitsers. Het zag er dus niet uit. Na veel wikken en wegen is de familie hier toch komen wonen.
Mevrouw Bouman in hoopt nog jaren in 'de dreef' te blijven wonen
Telefoon hadden de meeste mensen toen nog niet, dus mensen belden gewoon aan huis aan als ze een dokter nodig hadden. Er was ook geen sprake van vrije avonden of weekenden, je had gewoon altijd dienst en je kon dus altijd opgeroepen worden. Mevrouw Bouman wilde vroeger graag naar koor, maar dat kon dus niet, want als haar man werd weggeroepen, moest zij thuis blijven voor eventuele andere patienten die belden of langskwamen. Op zaterdagavond kwam de familie Vogelaar (grootouders van Dirk Vogelaar van de camping) altijd bij hen op visite. Ze deden dan spelletjes met elkaar. Dit was altijd de leukste avond van de week.
De ramp van '53 ziet mevrouw Bouman nog voor zich als de dag van gisteren. Op een zaterdagavond toen ze net de familie Vogelaar uitgezwaaid hadden, liep haar man nog even een rondje, hij zag toen dat ze met vloedplanken bezig waren in de Sterkstraat. Hij begreep dat dat niet goed was. Op den duur was het al zo erg dat het water vanuit de Haven zo de Voorstraat in bulderde. Snel hebben ze toen alle spullen boven gezet en hun drie kinderen aangekleed voor het geval ze onverwachts zouden moeten vluchten. Omdat het doktershuis na de ramp onder water stond, moest er ergens anders "praktijk worden gehouden". Er was in de pastorie van de gereformeerde kerk (op de Achterdijk) nog een klein kamertje over wat niet gebruikt werd, hier is toen een tijdelijke spreekkamer in gemaakt.
In 1977 heeft de familie Maas de praktijk overgenomen. Op dat moment waren ze dus dringend op zoek naar een ander huis. Ze konden toen een stuk grond van Teun Arensman (de vader van Lou Arensman) kopen in de Boomgaarddreef. Op deze grond hebben ze een mooi huis gebouwd. Tot de tijd dat het huis in "de dreef" klaar was hebben ze samen met de familie Maas in het doktershuis gewoond. Dit heeft een jaar geduurd. Tuinieren was een hobby, dus ook in "de dreef", konden ze hun gang gaan. Het was de bedoeling dat ze een kleinere tuin zouden krijgen dan bij het doktershuis (23 are), maar hij bleek zelfs nog groter (24 are)!
Nu houdt Izaak van Zielst de tuin bij. In het voorjaar ploegt hij de tuin en in het najaar freest hij 'm. De bewoners van de Boomgaarddreef zijn erg met elkaar begaan. Toen mevrouw Bouman in de zomer ziek was, werd er goed voor haar gezorgd. Mevrouw Brinkman zorgde voor de poes en voor de planten. Mevrouw Bouman is creatief: patchwork, naaien, en breien doet ze graag. Er hangen mooie geborduurde schilderijen en pathwork kleden aan de wand. Ook koken is een hobby van haar. Ze woont fijn in "de dreef". Alles in haar huis is gelijkvloers, dus voorlopig lukt het nog om in dit mooie huis te blijven wonen.
Noot van de redactie: Mevrouw Bouman is medio 2006 helaas overleden.