Door Bettine Trommel
Op een regenachtige woensdagmiddag ging ik op bezoek in de âpostiljonâ. Hier woont in een groot huis met mooi uitzicht naar de polder de familie van Damme-Bakelaar. We dronken een kopje thee en ik kreeg een mooi verhaal te horen.
Meneer en mevrouw van Damme
Cor van Damme is geboren en getogen Stadtenaer. Zijn leven begon aan de Zeedijk. In 1944 is hij in dienst gekomen van de PTT. Hij begon zijn carrière als hulpbesteller en heeft de opleiding gedaan voor waarnemend kantoorhouder op Oost-Flakkee. Hij werd echter geen kantoorhouder, maar kreeg een vaste aanstelling als postbode. Hier was hij erg blij mee; hij was en is nog steeds een echt buitenmens. Dhr. Kardux was in die tijd kantoorhouder.
Het was altijd erg hard werken. Elke dag had hij een buitenroute van 18 kilometer. Op de fiets door weer en wind. Hij deed het altijd met plezier en heeft er nog heel veel herinneringen aan. Zo kan hij zich herinneren dat hij een keer een pakje af moest geven in de van Wittenhorststraat en dat er toen hij bij de deur was een grote zwarte hond door het voorraam recht op hem af sprong. Dit was wel schrikken natuurlijk.
Ook moest hij een keer post bezorgen tijdens een zware onweersbui. Hij moest buiten het dorp zijn bij de familie Korteweg. Op het moment dat hij daar was, sloeg prompt de bliksem in. Op dat moment was hij ook een soort sociaal werker. De vrouw des huizes was zich immers lam geschrokken. Hij is een tijdje bij haar gebleven. Ook sneeuwstormen en harde wind zijn hem niet ontgaan. Je kon de 18 km route dan niet fietsend doen, maar je moest lopen naast de fiets. Een keer had hij zijn fiets tegen een muurtje gezet om even post af te geven, maar door de harde wind waaide zijn fiets om en alle post verdween in een moddersloot. Toen snel naar huis en rond de kachel laten drogen. U begrijpt dat er niet veel meer van te lezen was.
In de Voorstraat was het allereerste postkantoor. Dit was toen in het huis van de dames Snijders. Toen in 1958 een vacature kwam in de plaats van dhr. Kardux, wilde dhr. van Damme eigenlijk graag dat zijn vrouw kantoorhouder werd. Zij is toen de opleiding gaan volgen en gaan werken als kantoorhouder. Het postkantoor verhuisde toen naar Nieuwstraat 41 waar nu familie Boogaard woont. Familie van Damme heeft in die tijd het stuk waar het kantoortje was eraan laten bouwen. Ze kregen daarvoor subsidie van de PTT. Dertig jaar hebben ze aan de Nieuwstraat gewoond. Mw. van Damme heeft 26 jaar als kantoorhouder gewerkt.
De PZC berichtte over de overval op het postkantoor
18 november 1977 herinneren ze zich nog als de dag van gisteren. Er komen allerlei krantenknipsels op tafel. Op die dag werd er een overval gepleegd op het postkantoor. Het was op een vrijdagavond tegen sluitingstijd. Er kwam een âzwart monsterâ binnen dat riep:âGeld of ik schietâ. Ze konden niet anders dan het geld geven. Piet Bakelaar stond in die tijd in verbinding met het postkantoor. Bij calamiteiten kon er op een knopje gedrukt worden en kreeg Piet een melding. Hij kwam direct maar helaas te laat. Een getuige was er wel. Het zoontje van Jan van der Welle, was rond die tijd buiten aan het spelen en had bijna het hele nummerbord van de auto van de overvaller onthouden. Zo hebben ze de man op kunnen sporen. De schrik zat er goed in natuurlijk. Ze weten te vertellen dat ze een stuk boerenkaas kregen van familie Maas voor de schrik.
Op 1 augustus 1983 vierde meneer van Damme zijn 25-jarig jubileum bij de PTT. Er komt een mooie oorkonde tevoorschijn en vol trots vertelt hij erover. Wat een verschil met vroeger en nu. Computers en andere automatisering waren er toen nog niet, alles ging uit het hoofd. Later kwam er wel een telmachine.
Meneer van Damme had in die tijd ook een hoop nevenfuncties. Hij is onder andere penningmeester van stichting dorpsgemeenschap geweest, voorzitter van het bejaardencomité, voorzitter van Soli Deo Gloria, waar hij nu al 46 jaar lid van is. Zingen is een grote hobby van hem. Hij is ook bestuurslid geweest van KCZ (Christelijke Zangers Vereniging) afdeling Rotterdam. Ook is hij 26 jaar lid geweest van de kerkenraad van de gereformeerde kerk en secretaris van het maatschappelijk werk Oost-Flakkee. Soms was het best druk om overal en altijd op tijd te zijn. De post moest ook op oudejaarsavond en nieuwjaarsdag gewoon rond gebracht worden. Zijn vrouw herinnert zich nog een keer op een oudejaarsavond dat er een kerkdienst was om 19.00 en dat haar man nog met het post uniform aan de kerk instoof. Hij was maar net op tijd klaar en had geen tijd om zich om te kleden.
Op 1 februari 1981 is hij na 38 jaar trouwe dienst bij de PTT met pensioen gegaan. Als ik hem vraag of hij nog een wens heeft of nog iets wil zeggen aan de Stadtenaren, hoopt hij dat de Stadse dagen nog lang georganiseerd worden, in het belang van Stad. Het is belangrijk om met elkaar een band te houden en goed voor elkaar te zorgen.